Найм..

Монгол улсын хэмжээнд биеийн тамир, спорт сүүлийн үед маш эрчимтэй хөгжиж байгаагийн нэг илрэл нь Нинжин энэ жилдээ ядаж 8 удаа суниах зорилт тавьсан явдал юм.Энэ нь юунаас эхлэлтэй вэ гэвэл өнгөрсөн амралтын өдрөөр сургуулиуд спартакиад зохион байгуулсан.Анги бүрээс 4 охид, 4 хөвгүүд оролцох ёстойгоос тэдний анги дөрөвхөн охинтой болж таараад, яах аргагүй шахаанд оржээ.

Би ёстой авьяасгүй л гэнэ.
(Авьяасгүй гэж хэн ч шивнэсийн..)

Би чаддагүй л гэнэ.

Хажууд үглээл байсан, хөөрхий. 

Урд өдөр нь намайг эзгүйд гэртээ хийдэг миний аэробикийн хичээлийг харж хийсэн болтой юмаа. Маргааш нь гаднаа илт мэдэгдээгүй ч дотроо жаахан түгшсэн байдалтай явсан. 

Би мэдэрсэн, хэхэ. 

Лондонгийн олимп шиг юм боллоо гэсээр хөл, гараа шалбалсан их зоригтой хүн орж ирсэн. 

Километр хагас гүйсэн, суниасан, үсэрч хариасан л гэсэн. 

Ингээд нэгэн сайхан нартай өдөр аэробикээр хичээллэе гэж өөрөө шийдсэн. Харин би түүний дасгалжуулагч нь болоод байгаа. Би ч уг нь хоосонгүйээ, Халиунаа гээд маш мундаг багшийн аэробикд 6-7 жил явсан хүн. Зөв, сайн, бас сонирхолтой, ойлгомжтой зааж өгөх юмсан гэж бас дотроо түгшдэг л юм байна. Тууштай, бас тэвчээртэй байгаарай гэж охиндоо захимаар байна.